Μια αναγέννηση θα μας σώσει, αρκεί να δεχθούμε να σώσουμε εμάς πρώτα. Η Έκλειψη Σελήνης στις 5 Μαίου 2023 θα προσφέρει αυτή τη στιγμή Φοίνικα που τόσο λαχταράμε. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά μόνο να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
Η Έκλειψη Σελήνης στο Σκορπιό ως θεραπεία
Αυτή η τόσο μεγάλη Έκλειψη συντελείται στο ζώδιο του Σκορπιού. Σκορπιός σημαίνει θάνατος και αναγέννηση. Είναι το ζώδιο που σου θυμίζει ότι κάτι πρέπει να πεθάνει για να γεννηθεί κάτι άλλο. Ταυτόχρονα, ο Σκορπιός συνδέεται με τα δηλητήρια και μας θυμίζει να βγάλουμε το δηλητήριο από την πληγή.
Η Έκλειψη Σελήνης θα έχει απέναντι της Ήλιο, Ανάδρομο Ερμή, Ουρανό και Βόρειο Δεσμό στον Ταύρο. Είναι μια Έκλειψη – μάχη. Η μάχη αυτή γίνεται ανάμεσα στους νέους ορισμούς ασφάλειας, ειρήνης και θεραπείας (Ταύρος) και στο σκοτάδι, τον υπόγειο πόλεμο και την ανασφάλεια (Σκορπιός). Δε θα προκύψει ακριβώς κάποιο νέο θέμα που θα ενεργοποιήσει αυτούς τους άξονες. Το γεγονός ότι αυτή η Έκλειψη γίνεται εν μέσω Ανάδρομου Ερμή δείχνει ότι παλιές διερωτήσεις γύρω από την ασφάλεια και τη σταθερότητα επανέρχονται. Είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε. Να σκοτώσουμε κομμάτια των παλιών σου ορισμών για να ζήσεις μια πιο όμορφη, ανθισμένη ζωή ή να προσκολληθούμε στο ανέφικτο για να λες ότι κάνεις κάτι;
Άξονας Ταύρου – Σκορπιού: απόλαυση vs πόνος
Μελετώντας αυτήν την Έκλειψη σκέφτομαι πόσο έχουμε εθιστεί στα θέματα που αντιπροσωπεύει ο Σκορπιός. Τον τελευταίο χρόνο υπάρχει μια συλλογική προσκόλληση στην ίντριγκα, στο τι κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες, στην αναπαραγωγή και υπερανάλυση του τραύματος δηλαδή στις κατώτερες δονήσεις του Σκορπιού. Ο Νότιος Δεσμός βρίσκεται στο Σκορπιό και φέρνει στο προσκήνιο ακριβώς τα αρνητικά ζητήματα του ζωδίου στο οποίο βρίσκεται για να τους πούμε ένα γερό “ΣΤΟΠ”. Αν, λοιπόν, όλα τα αρνητικά θέματα του Σκορπιού εμφανίζονται τόσο στς ζωές μας ξανά και ξανά, είναι λογικό να ζητάμε υποσυνείδητα να εκτεθούμε σε όλο και περισσότερο πόνο. Είναι ένα συλλογικό σύνδρομο της Στοκχόλμης απ’ το οποίο πρέπει να απαλλαγούμε.
Διάβαζα ένα βιβλίο πρόσφατα, το “Στο Σπίτι Των Ονείρων” της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας σε μια κακοποιητική λεσβιακή σχέση – μια ιστορία για γερό στομάχι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι, ειδικά από κάποιο σημείο και μετά, η ηρωίδα βυθιζόταν όλο και σε περισσότερο πόνο και βούρκο ,με αποτέλεσμα να δακρύζω αν μέσα σε όλα αυτά περιέγραφε έστω και ένα χαρούμενο στιγμιότυπο. Αυτή πιστεύω ότι είναι η σχέση μας με τη χαρά και τον πόνο που χρειάζεται να θεραπεύσει η έκλειψη αυτή. Χρειάζεται να μάθουμε να εκτιμάμε τις πιο ωραίες στιγμές σε αντιδιαστολή με τον (προφανώς μη ηθελημένο) εθισμό στον πόνο και το τραύμα.
Ας σκοτώσουμε επιτέλους αυτόν τον εθισμό. Είμαστε οι δικοί μας Φοίνικες. Μας αξίζει η χαρά. Πάντα θα μας αξίζει!
Ένας στίχος για το τέλος: Και όταν θα έχω πεθάνει, θα έχω ζήσει τα πάντα – Νοσοκομείο, Eddie Dark
Σου άρεσε το κείμενο και θες να στηρίξεις τη δουλειά μου; Κάνε μου μια δωρεά ή κλείσε προσωπικό ραντεβού μαζί μου!